Εσύ δεν θα θυμάσαι...| Γράφει η Jessica Dimas

Εσύ δεν θα θυμάσαι... 

Γράφει η  Jessica Dimas

(Μετάφραση στα Ελληνικά)

Εσύ δεν θα θυμάσαι

τον τρόπο που έμεινα στο μπάνιο αργά εκείνη 

την νύχτα με τους πόνους της γέννας σου, 

να ατενίζω το φεγγάρι γεμάτη φόβο και ενθουσιασμό, 

ξέροντας ότι πρόκειται να σε φέρω σύντομα στον κόσμο 

και να σου ψιθυρίζω 

«θα τα καταφέρουμε».

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τον τρόπο που με κοιτούσες αμέσως μόλις γεννήθηκες, 
ή τον τρόπο που σε τράβηξα πάνω μου, 
δίπλα στην καρδιά μου και σου ψιθύρισα με θαυμασμό 
«γεια σου μωρό μου», στο αυτί σου.

Εσύ δεν θα θυμάσαι 

τον τρόπο που θεράπευσες τo πεσμένο πνεύμα μου και ηθικό. 

Τον τρόπο που ολοκλήρωσες την καρδιά μου. 

Ήμουν αδύναμη προτού να σε έχω 

και εσύ με ολοκλήρωσες ξανά!

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τον τρόπο, που περήφανα σε κοιτούσα όπου πηγαίναμε, 
ήσουν πάντα το πιο όμορφο παιδί στο δωμάτιο για εμένα.

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τον τρόπο που με έκανες να γελάω, 
με όλα τα χαζά πράγματα που έκανες,  
έβλεπα πόσο ευγενική ήταν η καρδιά σου.

Εσύ δεν θα θυμάσαι 

τον τρόπο που σου χτένιζα τα μαλλιά στο μέτωπό σου 

και τον τρόπο που κοιτούσες προς τα πάνω εμένα. 

Χωρίς άλλες λέξεις, 

οι ψυχές μας μπορούσαν να αγγίξουν και να πούνε όλα εκείνα, 

που οι λέξεις δεν μπορούν.

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τα ατελείωτα γαργαλητά που είχαμε 
και πως κάθε φορά σε ξεγελούσα έτσι, 
ώστε να μπορώ να σε κρατάω κοντά μου 
και να γεμίζω την μικρή αλμυρούλα φατσούλα σου με φιλιά!

Εσύ δεν θα θυμάσαι 

όλες εκείνες τις φορές, που ήρθα στο κρεβάτι σου το βράδυ 

και ένιωσα τόσο φόβο, που ήμουν μητέρα σου. 

«Είμαι σωστή; 

Μήπως έχω μπερδευτεί και έχω κάνει πολλά λάθη ήδη; 

Μπορώ να είμαι η μητέρα που εκείνο χρειάζεται;»

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τον τρόπο που η καρδιά μου έσπαγε και γινόταν λίγο μεγαλύτερη, 
κάθε φορά που έφτανες ένα ορόσημο. 
Κοιτούσα την άμμο να πέφτει μέσα από την κλεψύδρα, 
ενώ ένιωθα τόσο υπέρμετρα χαρούμενη 
να σε βλέπω να ψηλώνεις και να μεγαλώνεις!

Εσύ δεν θα θυμάσαι 
τον τρόπο που κράταγα τις πατουσίτσες σου στα χέρια μου 

και φανταζόμουν πόσο μεγαλύτερα 

από τα δικά μου πόδια θα γίνουν μια μέρα 

και πως τότε θα πρέπει να σε αφήσω να φύγεις.

Εσύ δεν θα θυμάσαι, 

αλλά θα θυμάμαι εγώ. 

Και θα κρατώ αυτές τις αναμνήσεις 

στην καρδιά μου και για τους δυο μας.

 Πηγή: