Το αστέρι των Άλπεων: Εντελβάις

Εντελβάις

Το όνομα προέρχεται από το γερμανικό Edel (που σημαίνει ευγενής) και Weiss "λευκό".

Το χρώμα του λευκού θεωρείται σύμβολο της αγνότητας και Edelweiss σημαίνει "ευγενής λευκότης" ή "noble καθαρότητας".

Στα ρουμάνικα florea reginei σημαίνει "το λουλούδι Βασίλισσα". 

Το Εντελβάις που λέγεται και αστέρι των Άλπεων, είναι ένα λουλουδάκι άγνωστο στην Ελλάδα. 

Το βρίσκει κανείς στις Άλπεις, στις απότομες πλαγιές ανάμεσα στους βράχους και τα χιόνια . 

Μοιάζει με ασημένιο αστεράκι χωρίς καθόλου άρωμα. 

Στην Ελβετία υπάρχει ένας θρύλος για το Εντελβάις, που τον διηγούνται οι κάτοικοι της όμορφης αυτής και σχεδόν πάντα χιονισμένης χώρας της Ευρώπης.

Υπήρχε κάποτε στην πιο ψηλή βουνοκορφή ανάμεσα στα χιόνα και στα σύννεφα ένας πύργος, όπου έμενε η βασίλισσα του χιονιού. 

Ήταν πολύ όμορφη , ντυμένη πάντα στα λευκά με ξανθά μαλλιά , σχεδόν διάφανη. Αλλά και η καρδιά της ήταν σκληρή και ψυχρή σαν το πάγο.

Πολλοί κυνηγοί των Άλπεων είχαν ακούσει για τον πύργο και την βασίλισσα του χιονιού κι είχαν την περιέργεια να την γνωρίσουν.

 
Μερικοί από αυτούς σκαρφάλωναν στις απότομες επικίνδυνες και χιονισμένες βουνοκορφές, για να φτάσουν κοντά στο πύργο. 

Μα δεν μπόρεσαν να δουν την βασίλισσα του χιονιού. Τα ξωτικά τους προλάβαιναν, ορμούσαν και τους γκρέμιζαν στα παγωμένα βάραθρα.

 

Αλλά και η όμορφη βασίλισσα δεν αισθανόταν κανένα οίκτο για αυτούς τους δυστυχισμένους. Ποτέ δεν είχε πονέσει η ψυχρή καρδία της.

Κάποτε ένας νέος όμορφος κυνηγός αποφάσισε να δοκιμάσει κι αυτός την τύχη του. Ν' ανέβει στην πιο ψηλή κορυφή των Άλπεων, για να συναντήσει την βασίλισσας του χιονιού.

- Μα τι πας να κανείς τον συμβούλεψαν οι φίλοι του. Από όσους προσπάθησαν να φτάσουν τον πύργο δεν γύρισε κανείς….
Μα ο νεαρός κυνηγός δεν άκουσε κανένα. 
Έτσι ξεκίνησε ένα πρωί και άρχισε να σκαρφαλώνει τις απότομες πλάγιες και που μετά από ώρες κατάφερε να φτάσει στην πιο ψηλή κορφή. 
Και τότε αντίκρισαν τα μάτια του ένα Λάμπρο και κάτασπρο πύργο. 
Ήταν ο πύργος της βασίλισσας του χιονιού! 

Επιτέλους τον είχε βρει! 
Αλλά να που τον περίμενε μια ακόμα ανέλπιστη τύχη. 

Εκείνη τη στιγμή άνοιξε μια πόρτα του πύργου και βγήκε μια πεντάμορφη γυναίκα. 

Ήταν τόσο όμορφη που του έκοψε την ανάσα… ήταν 

η βασίλισσα του χιονιού.

Ο νεαρός κυνηγός, όταν συνήλθε κάπως από την ταραχή, την συγκίνηση και τον θαυμασμό του, αποφάσισε να προχωρήσει μερικά βήματα ακόμα και να της μιλήσει , αλλά δεν πρόλαβε ο δυστυχισμένος. 

Τα εξωτικά τον πήραν είδηση όρμησαν ξαφνικά όλα κατά πάνω του με άγριες κραυγές και, πριν εκείνος μπορέσει να αμυνθεί, τον έσπρωξαν και τον έριξαν κάτω από ένα βράχο….

Ο άτυχος νέος χτύπησε άσχημα στο κεφάλι του και ξεψύχησε αμέσως…

Η βασίλισσα του χιονιού, όταν απομακρύνθηκαν τα ξωτικά προχώρησε προς το μέρος του νεκρού νέου. Έφτασε κοντά του και στάθηκε να τον κοιτάξει. 

Για πρώτη φορά η καρδιά της δοκίμαζε την θλίψη και τον οίκτο. 

Για πρώτη φορά ο πόνος, αυτό το άγνωστο συναίσθημα, έλιωνε τον πάγο που είχε σκεπάσει την καρδιά της.

Πόσο λυπόταν αυτό το όμορφο παλικάρι που σκοτώθηκε για χάρη της και πόσο μισούσε τα ξωτικά!!!!!

Από τα μάτια της κύλησαν για πρώτη φορά δάκρυα και σκόρπισαν πάνω στα χιόνια και στους βράχους. 

Αυτά τα δάκρυα έγιναν μικρά λουλουδάκια, σαν αστεράκια με ασημένια και απαλά σαν βελούδο πέταλα. 

Είναι τα Εντελβάις.

Από την ημέρα εκείνη χάθηκε η βασίλισσα του χιονιού, χάθηκαν και τα ξωτικά κι έγινε άφαντος ο λευκός πύργος τους.

Το μόνο που έμεινε είναι ο θρύλος του εντελβάις, του μικρού αυτού λουλουδιού που οι κάτοικοι των Άλπεων δυσκολεύονται πολύ να το βρουν, γιατί λένε ότι φέρνει τύχη, σε οποίον το κρατάει πάνω του...

 

Το ακούμε με τη φωνή του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου , φωνή μελωδική που εκφράζεται με πολύ πόνο σε στίχους Άλκη Αλκαίου και Μουσική Μάριου Τόκα.

Εντελβάις

Σ' ένα κόσμο γυάλινο κι αποστειρωμένο

ήσυχα τις μέρες μου περνώ.

Πάνε χρόνια που έπαψα να σε περιμένω

πάνε χρόνια που για σένα ζω

Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια

ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια.

Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια

ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια.

Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης

φόραγες λουλούδια γιορτινά.

'Εκοψα απ το στήθος σου ενα εντελβάις

και δεν σε συνάντησα ξανά.

Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπι

ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια.

Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια

ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια