Και συ να λείπεις...
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
και συ να λείπεις,
να ‘ ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
και συ να λείπεις,
να ‘ ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
και συ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να ‘ ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις.
η κάμαρα να ‘ ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις.
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ’ το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν” αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ’ το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει,
όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα’χει λιώσει.
Τότε ο Πέτρος πήρε το λόγο
κι είπε με τη βαθειά του τη φωνή:
κι είπε με τη βαθειά του τη φωνή:
Να λείπεις - δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ο,τι πρέπει,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι αυτά έχεις λείψει,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο …
Αν έχεις λείψει για ο,τι πρέπει,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι αυτά έχεις λείψει,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο …
Μακρόνησος, Άι-Στράτης 1949-1951
Απόσπασμα από το ποίημα Β΄, της ποιητικής συλλογής
«Οι γειτονιές του κόσμου», του Γιάννη Ρίτσου, Εκδόσεις Κέδρος, 1957.
«Οι γειτονιές του κόσμου», του Γιάννη Ρίτσου, Εκδόσεις Κέδρος, 1957.
Δημοσίευση σχολίου