Τι είναι αυτό το σπουδαίο, που έχεις και μεγαλοπιάνεσαι, ότι είσαι κυρίαρχο θηλαστικό πάνω σε τούτη τη γης που την πατούμε;
τα γατάκια;
Είναι η εξέλιξη της γλωσσικής επικοινωνίας;
Είναι η αλαζονεία και απληστία σου;
Τι;
να προκαλείς αφόρητο πόνο και βασανιστήρια,
απλώς και μόνο επειδή ο δέκτης της απαράδεκτης συμπεριφοράς σου, τυχαίνει να μην ανήκει εις το άριον είδος;
Από τη στιγμή που βασανίζεις και σκοτώνεις με τα ίδια σου τα χέρια ένα αθώο πλάσμα ή ακόμη χειρότερα, τα μωρά αυτού του πλάσματος, τα οποία δεν είναι δυνατόν να είναι ικανά να σε βλάψουν και παρ' όλα αυτά μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια, ποιος μου εγγυάται ότι δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο με έναν άνθρωπο, που ούτε το εν δέκατο της αθωότητας ενός ζώου δεν διαθέτει;
Αν έχεις την ψυχική δύναμη, συνειδητά, να θανατώσεις ένα πλάσμα, του οποίου το "σφάλμα" μπορεί να είναι ότι γέρασε, ότι σε κούρασε με την αγάπη του, ότι έμεινε έγκυος ή άλλοι αντίστοιχοι λόγοι, είσαι δολοφόνος.
Δο-λο-φό-νος.
Διάβασε το άλλες τρεις - τέσσερις φορές να το εμπεδώσεις.
Ας υποθέσουμε, ότι υπήρχε ένα είδος, ευφυέστερο από τον άνθρωπο.
Γιατί γέρασαν πια.
Γιατί;
Γιατί γεννήθηκαν χωρίς την άδειά του.
Πώς θα ένιωθες αν, την ώρα που πήγαινες με ανυπομονησία να αγκαλιάσεις ένα μέλος του "ευφυέστερου" είδους, αυτό, αντί να σε αντιμετωπίσει με αγάπη, να σε χτυπούσε, να σε κλωτσούσε και να σε έδερνε;
Πώς θα ένιωθες, αν έμενες στο δρόμο είτε με βροχή είτε με κρύο είτε με καύσωνα και ήσουν αναγκασμένος να ζεις από σκουπίδια ή από ο,τι σου προσέφεραν ευγενικοί περαστικοί και σε ανύποπτο χρόνο και χωρίς να έχεις κάνει κάτι, μέλη του "ευφυέστερου" είδους σε βασάνιζαν ή σου έδιναν δηλητηριασμένο φαγητό, προκειμένου να το φας και να υποφέρεις ένα φρικτό θάνατο;
Και όλα αυτά την ώρα, που το ίδιο το "ευφυέστερο" είδος, ήταν εκείνο που, από την αρχή ήθελε να σε έχει για συντροφιά του.
Αυτή τη συμπεριφορά δεν θα την ανεχόσουν για τα μέλη του είδους σου, άνθρωπε.
Δεν θα ήθελες οι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν χιλιάδες ελαττώματα και εκνευριστικές συμπεριφορές να υποφέρουν.
Για όλα τα άλλα είδη, ανέχεσαι και τα βασανιστήρια και τον άδικο θάνατο, απ' ο,τι φαίνεται, άσχετα αν δεν είναι ικανά ή πρόθυμα να σε βλάψουν.
Δεν πρόκειται μόνο για τα σκυλιά ή τις γάτες.
Χιλιάδες τα παραδείγματα, όπου μέλη "κατώτερων" από σένα ειδών πέφτουν θύματα της αλαζονείας σου, με τραγική κατάληξη άνθρωπε.
Τι σε κάνει 'Ανθρωπο, άνθρωπε;
Η ικανότητά σου να αγαπάς και να απολαμβάνεις την αγάπη των άλλων.
Η φιλευσπλαχνία σου.
Το φιλότιμο σου.
Η ανθρωπιά σου.
τον οποίο έχεις θεωρήσει κτήμα σου, στον οποίο έχεις κάνει κατάληψη σε βάρος όλων των άλλων ειδών και έπειτα από αυτά, έχεις και το θράσος να τα βασανίζεις από πάνω, αχρείε υπάνθρωπε....κατ' ευφημισμόν, "ζώον".
Πηγή:
στην Εφημερίδα "ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ" των Κυκλάδων-Σύρος
Δημοσίευση σχολίου