ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κύριε Πρωθυπουργέ
φέρετε ακέραια την ευθύνη.
Κύριε Πρωθυπουργέ
«ο άντρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άντρα».
Όταν λοιπόν ξέσπασε το κακό που μας βρήκε, μπορεί, βαθιά μέσα σας, να το είδατε και σαν χρυσή ευκαιρία, να ανακηρυχτείτε σε ηγέτη. Και δόστου τα απανωτά διαγγέλματα, όπως προφανώς σας συμβούλευε το επικοινωνιακό σας επιτελείο. Αν όμως γνωρίζατε στοιχειωδώς Ιστορία και την ελληνική γλώσσα θα ξέρατε και τη διαφορά μεταξύ ηγεμόνα και ηγέτη.
Επιτρέψτε μου, να σας την εξηγήσω.
σε κομματικά και επιχειρηματικά εργαστήρια. Στις κρίσιμες στιγμές είναι απολύτως ειλικρινής έως κυνικός και δεν παραμυθιάζει τους πολίτες με κατά συρροήν ψεύδη. Ο Τσόρτσιλ π.χ., στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο είπε στον αγγλικό λαό: «Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα».
Εσείς επί ένα χρόνο ακολουθήσατε την τακτική μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Πότε απειλές, πότε κανακέματα και πότε γλυκανάλατη αισιοδοξία, τύπου «ο ήλιος του εμβολίου φωτίζει, πια, την επόμενη μέρα», όταν καταλάβατε ότι έχετε χάσει την μπάλα.
Ο ηγέτης κύριε πρωθυπουργέ πρέπει να παίρνει αποφάσεις.
της συμπαράστασης στα θύματα. Ο κόσμος, έστω και σε ασυνείδητο επίπεδο, ταυτίστηκε με την έννοια της κακοποίησης, κ. Πρωθυπουργέ, που υφίσταται πάνω από δέκα χρόνια. Οικονομικοί «βιασμοί» κατ’ εξακολούθηση με τα μνημόνια, πολιτική κακοποίηση με ψεύτικες υποσχέσεις, ένθεν και ένθεν.
Γ@@@τε και δέρνετε το σύνθημα και οι πράξεις σας, στους δρόμους, στις πλατείες, στα πανεπιστήμια.
Εσείς δεν εφαρμόσατε το σύστημα του ακορντεόν με το άνοιξε κλείσε. Εσείς κύριε πρωθυπουργέ, όπως αποδείχτηκε και τις τελευταίες μέρες, εφαρμόσατε το σύστημα της φλογέρας του βοσκού.
Σαλάγα τα τα πρόβατα να μπούνε στο μαντρί. Κουτί σας ήρθε από μια άποψη ο κορονοϊός για την περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Το τέλειο άλλοθι. Βγαίνετε ακόμα κι εσείς και οι υπουργοί σας στα κανάλια και κοκορεύεστε ότι τα πήγατε καλά στη διαχείριση της πανδημίας κι ας έχουμε 7χιλιάδες νεκρούς και γονατισμένο το σύστημα Υγείας.
Αν όντως τα πήγαμε καλά τους πρώτους μήνες, ήταν γιατί μπροστά στην πρωτόγνωρη κατάσταση λειτούργησε ο αρχέγονος φόβος.
Ο επίκτητος φόβος που σπέρνατε καθημερινά και τα ούτως ή άλλως σπασμωδικά μέτρα έπαψαν κάποια στιγμή να αποδίδουν, γιατί υπερίσχυε το ένστικτο της ζωής.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν είστε ηγέτης και γι’ αυτό δεν χρησιμοποιήσατε ούτε μια αποτελεσματική πειθώ ούτε το παράδειγμα - υπόδειγμα με τη στάση σας.
ως καιροσκόπος την επιστήμη,
ως επαίτης καταφύγατε στην καλοσύνη των ξένων με τις δωρεάν Μ.Ε.Θ., ως συστηματικός λαοπλάνος κρύβατε τις εικόνες με τα γεμάτα Μ.Μ.Ε.,
ως εισαγγελέας κουνούσατε το δάχτυλο στους ανυπάκουους πολίτες.
Η Αντιγόνη που αντιστέκεται στον Κρέοντα δεν είναι ούτε φρικιό ούτε μπαχαλάκισσα.
Εσείς, δεν έχετε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
της Χώρας που γεννήθηκα και αγάπησα:
κι όλο δένει τη γλώσσα μου το τραύλισμά της
κι όλο μου φέρνει κρύα ρίγη η χυδαιότητά της… η προσήλωσή της στα φαντάσματά της, οι υπεκφυγές της, οι αντιγραφές της, τα φρακαρισμένα της μυαλά, τα πτώματά της, τα κιβούρια της, τα εγκλήματά της….
Τι θα είν’ αυτή όταν δεν θα ’χει μείνει τίποτ’ από μας;
Το χώμα της έχει πάρει το σχήμα μου…
Το σώμα μου έχει πια τις διαστάσεις της…
Έχω μέσα μου τη μοίρα της… Πεθαίνω σα χώρα…»
Δημοσίευση σχολίου