O Πάρης Nagual, γνωστός για τις χορευτικές του δράσεις, σκορπίζει καθημερινά ατελείωτη χαρά, ενέργεια και αισιοδοξία σε πολύ κόσμο!
Εκτός από χορευτής είναι επαγγελματίας νοσηλευτής και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος με συνανθρώπους μας, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες.
Με λίγα λόγια, αγαπάει τους ανθρώπους!
Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε στο εορταστικό τεύχος SoWhat?!
Της Αναστασίας Γαβριελάτου
Καλώς ήρθες στο SoWhat!
Πώς περνάς αυτή τη περίοδο;
Χάλια, είμαι κλεισμένος μέσ' στο σπίτι, μακριά από τους μαθητές μου και από τις ''καψούρες'' μου (παιδάκια με αναπηρία)!
Από που αντλείς τόση θετική ενέργεια;
Νομίζω ότι είμαι natural high αλλά η πηγή έμπνευσης είναι οι παχουλές γυναίκες, οι άνω των 50 ετών, οι άνθρωποι που θα τους χαρακτήριζαν τρελούς και φυσικά τα παιδιά μου!
Πώς ξεκινήσε η ιδέα και εξελίχθηκε σε «parumba»;
Η αλήθεια είναι, ότι αυτό το μάθημα το κάνω πάρα πολλά χρόνια . Δεν ήθελε πολύ, μια μπουζουκότσαρκα, μια Πάολα να ερμηνεύει τραγούδια, λουλούδια στην πίστα και ΈΤΟΙΜΗ η παρούμπα!
Θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς μουσική ;
Νομίζω ότι η δύναμη της μουσικής είναι μεγαλύτερος ιός και από τον κορονοϊό.
Ελπίζω τον ιό της μουσικής να μη τον αποφεύγουμε αλλά να αναζητάμε να τον κολλήσουμε.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας πεις για τα χορευτικά που έκανες παρέα με άτομα ειδικής ανάγκης.
Είμαι σίγουρος ότι έχετε συνηθίσει αυτούς τους ανθρώπους, να τους βλέπετε στην καθημερινότητα αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως κάτι το διαφορετικό.
Για εμένα δεν είναι κάτι διαφορετικό. Όπως κάνω μάθημα σε ανθρώπους που δεν έχουν κάποια νοητική στέρηση, έτσι κάνω μάθημα και σε ΑΥΤΟΥΣ.
Φοβάσαι τον covid; Εμπιστεύεσαι το εμβόλιο;
Η αλήθεια είναι ότι κάπου εκεί έξω παραμονεύει αυτός ο ιός. Ως εργαζόμενος επαγγελματίας στην υγεία και δη στην ψυχική υγεία, θα σας έλεγα ότι ο φόβος, δεν είναι ένα καλό συναίσθημα.
Πρόληψη παιδιά, πάνω απ' όλα . Η μαμά μου, όταν ήμουν μικρός, με εμβολίασε για να προστατεύσει την ζωή μου ως μεγάλος, άρα σειρά μου είναι με το εμβόλιο να προστατεύσω την μαμά μου αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Πολλοί λένε ότι η μουσική είναι ταξίδι, εάν συμφωνείς θα μας πεις για αυτό;
Με την καραντίνα όπως βλέπετε, τα ταξίδια είναι μια διαδικασία, την οποία όλοι μας κλείσαμε στην ντουλάπα. Καλλιτέχνες δεν εμφανίζονται πλέον πουθενά, άνθρωποι της μουσικής κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους, άρα το ταξίδι της μουσικής για την ώρα παραμένει για τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Social media και καραντίνα. Υπάρχει κάτι που να σε φρικάρει στον κόσμο του διαδικτύου;
Αυτό που με φρικάρει είναι, το γεγονός ότι κάποιος, ενώ βρίσκεται στον καναπέ του, κλεισμένος και επηρεασμένος από την κατάσταση αυτή, μπορεί να βγάλει στις αναρτήσεις μου ρατσιστικές και υβριστικές διαθέσεις.
Για εμένα, να σου πω την αλήθεια, ε, και τι έγινε; Αλλά για τα παιδιά μου και για τον κόσμο που εκτίθεται μέσω εμού με τα βίντεο μου, θα είμαι πάντα κέρβερος.
Αν σου έλεγαν να κάνεις μια ευχή, που όμως θα πραγματοποιούνταν, ποια θα ήταν αυτή;
Θα ήθελα να είμαι φαντασματάκι και να πηγαίνω να πειράζω όλον τον κόσμο και να γελάμε!!!
Μένουμε σπίτι και χορεύουμε; Πώς διαχειρίζεται κάποιος τη μοναξιά στην εποχή της καραντίνας; Τι θα πρότεινες;
Λοιπόν παιδιά ακούστε: κάντε στην άκρη τον καναπέ, λίγο πιο δεξιά το δέντρο (ώστε να μην πέσετε πάνω του),...κατεβάστε την εφαρμογή zoom και ελάτε να γίνουμε όλοι ΟΠΑ μέσω διαδυκτιακών μαθημάτων!
Δύο λόγια για όσους σε επικρίνουν;
Να 'ναι καλά, να έχουν υγεία , τόσο ψυχική όσο και σωματική και τους εύχομαι να αγαπηθούν, όπως αγαπιέμαι εγώ από τον κόσμο μου!
Πώς θες να κλείσεις τη συνέντευξη;
Εσύ τώρα που με διαβάζεις ...που να κοιτάξω; Λοιπόν, θέλω να μη το βάζεις κάτω, θέλω να αισθανθείς είδωλο και να σκεφτείς ότι μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, πώς θα καταντήσουμε;
Δημοσίευση σχολίου