Έφηβοι άγγελοι (Κλαίρη & Άρης) Γράφει η Βάσω Ιορδάνου Κοσμίδου

 

Με σεβασμό,

ένα μικρό αφιέρωμα,

στην μνήμη των δύο εφήβων.

Στους γονείς τους.

Σε όλους τους αγαπημένους τους, στους συμμαθητές τους.

Σε όλη την Σάμο.

και

Με ένα αίτημα,

στην σεισμογενή χώρα μας,

να μην υπάρχουν ετοιμόρροπα κτίρια.

Έφηβοι άγγελοι (Κλαίρη & Άρης)

Γράφει η Βάσω Ιορδάνου Κοσμίδου

Δυο παιδιά, δυο μπουμπούκια,

δυο ανοιξιάτικοι ροδανθοί...

Ποιος τα ζήλεψε και τους φόρεσε φτερά;

Και έτσι έγιναν Άγγελοι.

Έφυγαν μαζί πιασμένα χέρι, χέρι.

Καθένα ξεχωριστό αστέρι.

Λάμπουν σαν την Πούλια και τον Αυγερινό

εκεί ψηλά στον ουρανό.

Αν κοιτάξεις στης Σάμου τον ουράνιο θόλο

δίπλα στο φεγγάρι, ένα λαμπερό ζευγάρι,

αν θα αντικρύσεις,

είναι η Κλαίρη με τον Άρη!

Όχι δεν κατέβηκαν στον Άδη.

Πάντα τα φτερά τους θα φορούν

Άγγελοι, δίπλα μας θα πετούν!

Και ο Θάνατος ακόμα

θα λυγίζει στο πέρασμα τους.

- Πώς ετόλμησα και άπλωσα τα χέρια

πάνω σε δυο δροσερά νιάτα;

Πώς ετόλμησα και πήρα μαχαίρια

και θέρισα τα δροσερά όνειρά τους;

- Ζήλεψες Θάνατε και άπλωσες χέρια

πριν σπορά γίνουν τα όνειρά τους

και γεμίσει η πλάση, όλη,

ανοιξιάτικα ρόδα.

Δυο παιδιά, δυο ανοιξιάτικα ρόδα

δίπλα στο φεγγάρι, έγιναν αστέρια.

Θα φορούν τα λευκά φτερά τους

και στην Σάμο αιωνίως θα φτερουγίζουν

ανάμεσα στα άλλα τα παιδιά!

Να τους θυμίζουν να ζουν, να χαίρονται με τα απλά.

Να μην φοβούνται, να χτίζουν τα όνειρά τους

ακόμα και σε χαλάσματα.

Εκεί, παιδιά γεννιούνται τα θαύματα.

Και ότι όποιος ζει, είναι ένα θαύμα της στιγμής...

Μόνο εκείνης της αστραπιαίας στιγμής.

Πηγή: