Για τη Γυναίκα της Ηπείρου Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος (Φ/φίες και Βίντεο)

Για τη Γυναίκα της Ηπείρου

Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος

(Μια μικρή συμβολή στη Γιορτή της Γυναίκας)

Ηπειρώτισσα μάνα, λεβέντισσα που καβάλ’σε τη φτώχια, την ορφάνια, την ξενιτιά.
Που αμπήδ’σε βάσανα πίκρες και στενοχώριες.
Που πάλεψε και νίκησε τον φασισμό και τον έστειλε στα γκρεμοτσακίδια.
Που πίστεψε στον τόπο της και μεγάλωσε τη φαμπλιά της με αξιοπρέπεια ήθος και φιλότιμο.
Που το πλατύ, σαν ήλιος χαμόγελό της και η φεγγαροστόλιστη ματιά της δεν μπορεί να συγκριθεί με όλο το χρυσάφι του ντουνιά.

Ηπειρώτισσα !!!

Η γυναίκα που αγκομαχώντας στις γιδόστρατες,
κρεμασμένη στα καταράχια,
ανηφορίζοντας χωρίς σταματημό,
με ρυτιδιασμένο, αλλά καθάριο πρόσωπο
κι ολάνθιστη την καρδιά της - πάντα με χαμόγελο αισιοδοξίας -
κράτησε αλύγιστη και ατόφια την ΗΠΕΙΡΟ.
Αυτή είναι η Ηπειρώτισσα γυναίκα.

"Η Ηπειρώτισσα γυναίκα 
μια διαρκής παρακαταθήκη αξιών".

Αυτός ο κακόπαθος αλλά περήφανος τόπος, η Ήπειρος, κρατάει στον κόρφο του μια αληθινή και ατόφια παράδοση. Την παράδοση αυτή έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε και να την κληροδοτήσουμε ακέραια στις ερχόμενες γενιές.

Κι όταν μιλούμε για ακεραιότητα της παράδοσης εννοούμε, φυσικά, πρώτα να μπορέσουμε να την προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα. Διαφορετικά αναιρούμε το κύριο χαρακτηριστικό της, τη ζωντάνια της.

Η ζωντάνια, η δυνατότητα της παράδοσης να προσλαμβάνει, να αποβάλει και να μεταπλάθει παραδοσιακά στοιχεία, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Και για να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι ανάγκη να επικοινωνήσουμε με τα πρόσωπα που τη δημιούργησαν και να αφομοιώσουμε τις αξίες πάνω στις οποίες αυτή θεμελιώθηκε.

Ηπειρώτισσα μάνα και Ηπειρώτικος πολιτισμός ταυτίζονται ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

Αν έζησε η Ήπειρος και έθρεψε γενιές ολόκληρες και απόδιωξε όλους τους σιαταναρέους, φασίστες επιδρομείς και κατακτητές, εντός και εκτός εισαγωγικών, έβαλε πλάτη η Ηπειρώτισσα μάνα.

Όμορφη, αγία και σεπτή αντιμετώπισε και ξεπέρασε τις δοκιμασίες και τις περιπέτειες ψύχραιμα, αξιόπρεπα, με άγρυπνη τη συνείδησή της, που όριζε το ύψος και το ήθος της ύπαρξής της.

Κράτησε τα μυστικά της ψυχής του λαού μας, τα σμίλεψε με ομορφιά και τα βάφτισε στη γλύκα που εκπέμπει ο αντίλαλος της Ηπειρώτικης φυσικής μελωδίας. Μπροστά στην πανδαισία της φυσικής και μελωδικής χαρμονής του τόπου τους, στάθηκαν οι Ηπειρώτισσες παντεπόπτριες και διαφεντεύτρες της ολόφωτης και απρόσμενης ομορφιάς.

Αυθεντική, ατόφια, αφκιασίδωτη και αγνή και με το άρωμα της ελληνικής λεβεντιάς στην καρδιά και στο κορμί της εξέπεμψε έναν αυτογενή δυναμισμό ανθρωπισμού και μάγεψε φανερώνοντας την ακμή και την αρχοντιά 
της Ηπειρώτικης ψυχής.

Με ψυχή αγνή, ταπεινή και άδολη σε φύση πλανεύτρα και γη σκληρή, ιδιότροπη και ανυπάκουη στο αλέτρι και στο τσαπί, μπάζωσε τις ρίπες κι έφκιαξε τα χωραφάκια της, με σεβασμό στη φύση και στην Δημιουργία.

Και με όλα αυτά και άλλα αναρίθμητα προβλήματα άντεξε, δόμησε την Ηπειρώτικη κοινωνία, αντιμετώπισε εισβολείς - παντός είδους - και δίδαξε ανθρωπισμό, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΗΘΟΣ.

Τα χέρια της ήταν πάντα χρυσωμένα και το τίμιο πρόσωπό της λαμπερό και χαρούμενο.

Αν τιμάμε την Ηπειρώτισσα γυναίκα, είναι γιατί η ιστορία και το παράδειγμά της, 
έχει πολλά να μας προσφέρει.
Αδούλωτες, ασκλάβωτες, ελεύθερες! 
Ξεδίπλωσαν όλες τις δυνάμεις και ρίχτηκε στον αγώνα για τη ζωή, τη λευτεριά.
Γυναίκες που όρθωσαν το ανάστημά τους και την ψυχή τους 
και έδωσαν τον δικό τους αγώνα, ακούραστες και περήφανες. 
Η γυναίκα της Πίνδου έγινε θρύλος. 
Ανυπέρβλητο το μεγαλείο των γυναικών της Ηπείρου, 
ανυπέρβλητη και η δύναμη της ψυχής τους. 
Υπερήφανες για την μοναδική ταυτότητά τους.

Τα δάκρυα των γυναικών που κύλησαν μαζί με τον ιδρώτα, 
οι σταλαγματιές από το αίμα τους, 
τα χνάρια τους και οι πατημασιές τους ρίζωσαν βαθιά στης γης τα σωθικά, 
μα έμειναν αθάνατα και μέσα στις καρδιές μας.

Η σημερινή πραγματικότητα στην Ήπειρο είναι τουλάχιστον καταθλιπτική.
Η εσωτερική μετανάστευση και η πλειοδοσία των πολιτικών στον διορισμό, ερήμωσαν την Ήπειρο. Ερημιά παντού.
Και αυτή η ερημιά έχει και τη μετενέργεια της στον πολιτισμό.

Δεν κατοικούνται πλέον τα χωριά από παραγωγικές ηλικίες και ως εκ τούτου, 
δεν παράγεται και δεν προάγεται τοπικός πολιτισμός. 

Πολιτιστικά άφωνα και άλαλα υπέκυψαν στον αρμαγεδόνα του υλοζωισμού, 
που χτύπησε την πόρτα συλλήβδην της ελληνικής κοινωνίας 
και την παραβίασε με το αποκριάτικο προσωπείο της δήθεν προοδευτικότητας 
και του ξενότροπου και ξενόφερτου μιμητισμού.

Οι σημερινοί καιροί έχουν χάσει κάθε γεύση από το παρελθόν, η αξία του οποίου δεν αναγνωρίζεται .

Αγωνίζονται και αντιστέκονται οι πολιτιστικοί σύλλογοι, για να σώσουν πολιτιστικά ο,τι σώζεται. Με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα.

Στις σημερινές δύσκολες - απαράδεκτα δύσκολες - συνθήκες, 
εάν δεν νοηματοδοτήσουμε τη ζωή μας πάνω σε ακέραιες και δοκιμασμένες αξίες και αρχές, θα μας πνίξει η κατεβασιά, που ασφαλώς είναι απείρως χειρότερη 
κι από αυτή του Αράχθου. 
Εάν δεν αντισταθούμε και δεν δώσουμε απάντηση ουσιαστική και με περιεχόμενο, θα ωχριά η κατεβασιά του Ταμερλάνου και του Τσέγκις Χαν 
μπροστά στην επαπειλούμενη καταστροφή.

Η Ηπειρώτισσα γυναίκα μας δείχνει το δρόμο.

Μέσα στη φθισικιά «ενεργητικότητα» της Αθήνας, παρέα με τον πανζουρλισμό, 
που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», 
καλούμαστε να χαμογελάσουμε, να «βιοπαλέψουμε με το βίο της ζωής», 
να ονειρευτούμε ∙ τουτέστιν να ζήσουμε.

Στην Ηπειρώτισσα γυναίκα κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και απολογούμαστε.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Είσαι πάντα κοντά μας. Σε νιώθουμε, σε ακούουμε και σε βλέπουμε!
Είσαι κοντά μας.
Σε είδαμε στα πετρωμένα τα χωριά να κρατάς την Ελλάδα ζαλίκα στην κυρτωμένη ράχη σου, Ηπειρώτισσα γυναίκα.
Μνήμη παρούσα, θαλερή κι όχι σακάτισσα.
Αρτιμελής, όχι παραμορφωμένη.
Ατόφια, χωρίς τρύπες και μπαλώματα.
Ιερή και αγία για τις Ηπειρώτισσες, που δημιούργησαν και άφησαν παρακαταθήκη▪
μια ελεύθερη Ελλάδα.

Πηγή: Χρήστος Τούμπουρος

*Φωτογραφίες από kostas.mavropanos