"Το Παράπονο" του Ελύτη

 Στο "Παράπονο" ο Ελύτης μιλάει για μια ζωή, που κάποιος αναγκάστηκε να ζήσει χωρίς όμως ποτέ να την αγαπήσει, να τη χαρεί και να την κάνει να συμβαδίσει με την προσωπικότητα του.

Ουσιαστικά, δέχτηκε παθητικά να ζήσει μια ζωή που δεν του ταίριαζε και μέσα σε αυτή τη ζωή δεν ήταν ποτέ ο εαυτός του.

Έτσι η ζωή που έζησε ήταν ξένη, φορτική. 

Γιατί, αν ο άνθρωπος δεν είναι υπεύθυνος για τις επιλογές που κάνει στη ζωή του, τότε η ζωή του θα είναι κενή και ανούσια και θα του προκαλεί αισθήματα πίκρας και απογοήτευσης. 

Όταν όμως ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει, ότι η ζωή που έζησε, δεν του ταίριαζε, ίσως τότε να είναι αργά. 

Γιατί... «δεύτερη ζωή δεν έχει».

Ας κάνουμε λοιπόν το πέρασμα μας από ετούτη τη ζωή όσο γίνεται καλύτερο, σοφότερο και αξιοπρεπέστερο.

"Το παράπονο", μελοποίησε  με τον δικό του μοναδικό τρόπο 
ο Δημήτρης Παπαδημητρίου κι ερμήνευσε υπέροχα 
η Ελευθερία Αρβανιτάκη…

Το Παράπονο...

σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη
Ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Video: Edited By "Ακουσε Με"- https://www.youtube.com/watch?v=EcNVJK0dwVE

Στίχοι:

Εδώ στου δρόμου τα μισά

έφτασε η ώρα να το πω

Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ

γι' αλλού, γι' αλλού ξεκίνησα

Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ

γι' αλλού, γι' αλλού ξεκίνησα

 

Στ' αληθινά στα ψεύτικα

το λέω και τ' ομολογώ

Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ

μες στη ζωή πορεύτηκα

Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ

μες στη ζωή πορεύτηκα

 

Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά

Πάντα, πάντα θα 'ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει

~*~

Here in the middle of the road

the time has come for me to say

it's other those I love

.for somewere else I set off.

In truth, in false

I say it and I admit it.

As I it was someone else, not me,

I wandered through life.

No matter how much one 's careful,

no matter how much he goes after it,

always it 'll be late

there 's no second life.