Άσε το συναίσθημα να μιλήσει ! Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος

 Άσε το συναίσθημα να μιλήσει ! 

   Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος

Συμβαίνει κάποιες φορές να μην φτάνουν οι λέξεις, 

για να περιγράψεις αυτό που νιώθεις. 

Να μην υπάρχουν λέξεις, που μπλέκοντας και μπερδεύοντας  τες, 

να μπορούν να αποτυπώσουν , εκείνο υπογράφοντας το 

με την δική σου χροιά, τον δικό σου τόνο ψυχής.

Άλλες φορές και να σε φτάνουν οι λέξεις, εσύ να μην μπορείς να 

τις διαχειριστείς. 

Να είναι «μικρές» μπρος σε εκείνο που υπάρχει μέσα σου και που

 με τόση ανάγκη χρειάζεσαι να εξωτερικεύσεις, 

νομίζοντας πως θα σαρώσεις τους πάντες και τα πάντα.  

Λάθος μεγάλο να νομίζεις πως όλοι θα ακούσουν, 

θα νιώσουν το ίδιο ή θα καταλάβουν. 

Λάθος δικό σου να πιστεύεις 

πως βγάζοντας τα από μέσα σου, 

ξεφορτώνοντας έστω και για λίγο από τα βαρίδια 

την ψυχή σου, πως θα σε αφουγκραστούν και θα σε 

κατανοήσουν.

Μην σμιλεύεις τα λόγια σου, όταν αυτά σου αρκούν, 

μην τους φοράς περιτυλίγματα και φιόγκους για να αρέσουν. 

Και αν πάλι δεν αρκούν και αν πάλι δεν μπορέσεις ούτε φράση να

συνθέσεις, τα συναισθήματα σου θα επαρκούν, αποτυπώνοντας 

στο πρόσωπό σου όλα εκείνα τα ανείπωτα. 

Εκείνοι οι άνθρωποι, οι «λίρα εκατό» όπως τους αποκαλούν, 

που τις λέξεις σου θα νιώσουν και τις σιωπές σου θα ακούσουν, 

το βλέμμα σου θα διαβάσουν και θα ταυτιστούν. 

Χωρίς κόπο, προσπάθεια ή άλλες εξηγήσεις. 

Βρίσκονται παντού, μα ταυτόχρονα τόσο καλά κρυμμένοι.

Εσύ να ανοίγεις το μέσα σου με τρόπο τέτοιο, 

ώστε να μοιάσει πινέλο η ψυχή που ζωγραφίζει την ατμόσφαιρα. 

Και κάπου θα τους δεις. 

Και κάπου θα σε βρουν !

Πηγή: