Ο Ακάθιστος Ύμνος κατέχει σημαντική θέση στη κατανυκτική περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής και είναι ένας από τους πλέον λαοφιλείς και γνωστούς ύμνους, τόσο για το μέλος του όσο και για την ποίησή του.
οι Παρασκευές, πριν και μετά τον Ευαγγελισμό, αποκτούν προεόρτιο και συγχρόνως μεθεόρτιο χαρακτήρα.
Ιδιαίτερη θέση στην ακολουθία των Χαιρετισμών έχει το προοίμιο του Κοντακίου «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».
Ψάλλεται «αργώς και μετά μέλους» προφανώς προς έξαρση της ιστορικής βαθιάς πίστης και ευλάβειας των Χριστιανών ότι η «Υπέρμαχος Στρατηγός» είναι προστάτης και βοηθός σε κάθε είδους πειρασμούς και εθνικούς κινδύνους, όπως το 626 μ.Χ.,
Από άποψη μελοποιΐας αξίζει να τονίσουμε ότι το Κοντάκιο του Ακάθιστου Ύμνου σε αντίθεση με άλλα Κοντάκια της Βυζαντινής περιόδου, παραδίδεται μελοποιημένο στο σύνολό του ή σε συγκεκριμένους οίκους, από βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς μελοποιούς (ιδ΄- ιη΄ αι.).
Δημοσίευση σχολίου