Βρισκόμαστε στο 1975 και η ελληνική τηλεόραση σιγά-σιγά φεύγει από την νηπιακή της ηλικία. Ειδικά στον τομέα της μυθοπλασίας. Και μπορεί τα ανάλαφρα σίριαλ να έφερναν τον κόσμο μπροστά στη μικρή οθόνη, αλλά η τότε διοίκηση αποφάσισε να κάνει ριζικές αλλαγές. Και μάλιστα να αναζητήσει λύσεις στη λογοτεχνία.
για τον «αφορισμένο» Καζαντζάκη
Ζυλ Ντασέν, είχε προκαλέσει αντιδράσεις.
Μπορεί το 1975 να ήταν μεταπολιτευτικό και πιο ελεύθερο, όμως και οι ιθύνοντες της Ε.Ρ.Τ γνώριζαν ότι δεν θα περνούσε έτσι η συγκεκριμένη επιλογή. Παρ’ όλα αυτά το τόλμησαν.
Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες δημιουργούς όλων των εποχών, ο Βασίλης Γεωργιάδης! Στήθηκε μια υπερπαραγωγή, για τις ανάγκες της οποίας δημιουργήθηκε ένα χωριό για σκηνικό.
Όσο για τους ηθοποιούς; Η αφρόκρεμα του ελληνικού θεάτρου ήταν εκεί:
Ανδρέας Φιλλιπίδης,
Νίκος Χατζίσκος,
Δήμος Σταρένιος,
Λυκούργος Καλλέργης,
Νότης Περγιάλης –που υπέγραφε και το σενάριο–,
Νίκη Τριανταφυλλίδη,
Κάτια Δανδουλάκη.
Ως και τη σπουδαία Γεωργία Βασιλειάδου έπεισε ο Βασίλης Γεωργιάδης να συμμετάσχει σε ένα μικρό ρόλο.

τον Χριστό. Χρειαζόταν ένα νέο, άκαφτο πρόσωπο που θα μπορούσε να πείσει και ερμηνευτικά και οπτικά.
Γκόλφης από Γκολφινόπουλος
Ο πατέρας μου ήταν Αριστερός. Είχα πρόβλημα, και στο στρατό με κόψανε από έφεδρο αξιωματικό και με στείλανε στην Αλεξανδρούπολη στα σύνορα. Εγώ στη χούντα δούλευα στο ραδιόφωνο, αλλά λόγω φρονημάτων δούλευα με αυτό το όνομα, το καλλιτεχνικό.
Το πραγματικό μου όνομα είναι Γκολφινόπουλος και το έκανα Γκόλφης».
Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 29 Μάιου 1975 και έγινε απίστευτη επιτυχία.
«Με έβριζαν στο δρόμο, κυρίως γυναίκες μεγάλης ηλικίας», εκμυστηρεύτηκε ο Αλέξης Γκόλφης πολλά χρόνια αργότερα.
«Ο Χριστός με μαγιό!».
«Ήμουν ένας ροκ… Χριστός. Οι άνθρωποι στο δρόμο δεν με έβλεπαν σαν τον Αλέξη Γκόλφη, αλλά με αντιμετώπιζαν σαν Θεάνθρωπο. Αργότερα, δεν ήθελα να προσβάλω την εικόνα που είχα δημιουργήσει με τον Χριστό με κάποια άλλη δουλειά. Έτσι στράφηκα στη μουσική».
Το μετά
Ένας από τους αστικούς μύθους που υπάρχουν στη σόου μπιζ είναι για την κατάρα όσων υποδύονται τον Χριστό.
Εντελώς ανεδαφικό φυσικά, γιατί ο Ρόμπερτ Πάουελ και ο Γουίλεμ Νταφόε μια χαρά καριέρα έκαναν και κάνουν (ο δεύτερος). Την αιτία ας την αναζητήσουμε στο ότι οι περισσότεροι κέρδισαν το ρόλο κυρίως λόγω φυσιογνωμίας.
αφού ο ίδιος αποφάσισε να πάει σε άλλους δρόμους.
Έτσι άνοιξε δύο μπαρ και ασχολήθηκε με τη μουσική:
Έτσι έμεινα μία δεκαετία στην αφάνεια».
Φίλος και συμμαθητής με τον αξέχαστο Παύλο Σιδηρόπουλο, άρχισε να ζει με ακόμα πιο ροκ ρυθμούς. Διοργάνωνε συναυλίες, δημιούργησε γκρουπ, στήριξε μουσικούς. Η υποκριτική έχει μείνει πίσω, παρόλο που έκανε κάποιες εμφανίσεις σε φιλμ και σειρές.
«Αν ξαναζούσα τη ζωή μου θα ήθελα έναν σύντροφο ή πολλά λεφτά, αν και ξέρω πως ο,τι σου δίνει η ζωή σου το παίρνει πάλι πίσω»,
είχε δηλώσει στην εφημερίδα Έθνος.

Η αρχή του τέλους και το τέλος
Ο Αλέξης Γκόλφης θα παραδεχτεί ότι η επιχειρηματική του ικανότητα δεν ήταν και σπουδαία και τα πράγματα ξεφεύγουν. Και έγιναν ακόμα χειρότερα, όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα του. Αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο του και του έκαναν έξωση.
στην ενορία για να πάρει φαγητό από το συσσίτιο αστέγων.
Την ίδια περίοδο η pulp δημοσιογραφία τον ανακάλυψε εκ νέου με τερατώδη δημοσιεύματα.
είχε τονίσει το 2006 στην εφημερίδα Espresso, σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που είχε δώσει.
Ο θάνατός του έγινε γνωστός έπειτα από δύο μήνες, στις 9 Οκτωβρίου 2007.
Από τον Αύγουστο του 2007 ο Αλέξης Γκόλφης βρισκόταν στο νεκροτομείο και κανείς δεν τον είχε αναζητήσει.
Τραγική λεπτομέρεια:
Ο ιατροδικαστής που αναγνώρισε τη σορό, ήταν ο σύζυγος της ηθοποιού Μαίρης Ιγγλέση, της παρτενέρ του ηθοποιού στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Δημοσίευση σχολίου