Μη μου μιλάτε για τα εύκολα…
πείτε μου για τα δύσκολα,
εκείνα που η ζωή δεν σε ρωτά για να σου φέρει…
Γράφει η Νικολέττα Παντελάκη
Εκείνα που σε αναγκάζουν να γίνεις αγρίμι για να τα πολεμήσεις!
και η σκέψη η μόνη σου δύναμη!
Και πες μου… πόσες φορές ως τώρα στη ζωή τα έχεις βιώσει… πες μου ποιος σε κατάλαβε, ποιος άκουσε το βουβό σου πόνο, ποιος σε στήριξε;
Υπάρχουν άνθρωποι…ναι υπάρχουν...
Μπορεί να είναι οι φίλοι, οι γονείς σου, τα αδέλφια σου η απλά κάποιος άγνωστος... όμως υπάρχουν… πάντα υπάρχουν… πάντα θα υπάρχουν... αλλά αυτός που πάντα σε κρατάει ζωντανό είσαι Εσύ!
Μπορεί να μην έχεις τα πολλά που κάποιοι άλλοι έχουν, υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν έχουν ούτε τα μισά από όσα έχεις.
Ναι το ξέρω αυτό το συναίσθημα, το έχω νιώσει και είναι επώδυνο.
Είναι πικρό να προσπαθείς για κάτι που ονειρεύεσαι και να μην καταφέρνεις να το πραγματοποιήσεις, είναι μια προσωπική σου «ήττα» και αυτό πληγώνει, το ξέρω.
Πόσες όμως προσωπικές νίκες έζησες, μερικές από τις οποίες ίσως κάνεις να μην γνωρίζει, αλλά αρκεί που το ξέρεις εσύ ο ίδιος!
Δεν έχει νόημα να σταματάς να προσπαθείς, είναι σα να σταματάς να προσφέρεις σε σένα ο,τι σου αξίζει, και σίγουρα αξίζεις πολλά, ακόμα κι αν δεν στο έχει πει κανείς, το ξέρεις εσύ ο ίδιος !
Στα δύσκολα έμαθες να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους απ’ τα ανθρωπάκια. Στα δύσκολα είδες πόσο αξία έχει η ζωή, και την αγάπησες.
Προχώρα, ακόμα και με σπασμένα φτερά, προχώρα, γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη και εσύ ο μαχητής της.
Σαν μαχητής πρέπει να προχωρήσεις, να παραδειγματίσεις κι άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο…
Κλείσε τα αυτιά σου ως άλλος Οδυσσέας στους πειρασμούς της ζωής, κράτα τις αξίες σου καθαρές μέχρι το τέλος, και… μην αφήσεις κανέναν να πληγώσει αυτό που με τόση αγάπη μεγάλωσαν οι γονείς σου ΕΣΕΝΑ!
Βγες στο παράθυρο, πάρε μια ανάσα και χάρισε στον εαυτό σου ο,τι καλύτερο του αξίζει!
Αγάπησε την ψυχή και το σώμα σου το αξίζεις!
Δημοσίευση σχολίου