Ένα αλλιώτικο δέντρο...

Ένα αλλιώτικο δέντρο... 

'Εγραψε η Μαρία Γασπαράτου

στις 16 Δεκεμβρίου 2016

Ένα κείμενο που θα έλεγε κανείς πως

προφητικό είναι για την εποχή που διανύουμε.

Το βράδυ θα πάω κρυφά στην πλατεία...

Έλα, αν θέλεις κι εσύ...

Θα στολίσω ένα αλλιώτικο δέντρο απόψε...

Δεν θα βάλω στολίδια απ' αυτά που γυαλίζουν...

τα ψεύτικα... τα πλαστικά...

Δεν θα βάλω φωτάκια... αστερόσκονη... μπάλες...

ούτε αστέρι χρυσό στην κορφή...

Θα κρεμάσω στο δέντρο μόνο ο,τι αξίζει...

Ακριβά στολίδια ψυχής...

Τα κλαδιά θα στολίσω με ελπίδες, χαμόγελα,

λόγια παρηγοριάς, ανθρωπιά, ευαισθησία,

γαλήνη, συμπόνοια, στοργή, προσφορά...

Στην κορφή του θα βάλω έναν ήλιο αγάπης

να φωτίζει, να ζεσταίνει τη γη... να γελά...

και λαμπιόνια από δάκρυα χαράς

που θ' αστράφτουν

και θα δίνουν στο δέντρο ψυχή...

Μες στη Φάτνη θα μπουν

όλοι αυτοί που είναι μόνοι... θλιμμένοι...

όλοι, όσοι πονούν...

Καταφύγιο να βρουν

στη ζεστή αγκαλιά του Χριστού...

Ένα αλλιώτικο δέντρο θα στολίσω το βράδυ...

Έλα, αν θέλεις κι εσύ...

Οι αλήθειες θα λάμπουν... θα φωτίζουν τον κόσμο...

μελωδίες θ' ακούγονται από γέλια παιδιών...

Θα χαράξουν επιτέλους Χριστούγεννα αγάπης...

να χαρεί κι ο Χριστός...

Κι η μικρή μας πλατεία με καμιά δεν θα μοιάζει...

Θα γίνει της γης μια αγκαλιά μεγάλη...

Μαρία Γασπαράτου

Πηγή: