Ακόμα ψάχνω!
Γράφει ο Δημήτρης Νομικός
Κολασμένους γύρω μου, συνάντησα σε τούτη τη ζωή ένα σωρό!
Μα την κόλαση, δεν μπόρεσα πουθενά να τη βρω!
Σήκωσα μια πέτρα, μήπως από κάτω της κρυβόταν.
Μα χώμα σκέτο ετούτη έκρυβε, χώμα καρπερό. Χώμα που τα βλαστάρια τα ανθεί, και τους ανθούς καρπίζει! Και με ευωδιές τούτη την πλάση τη φιλεύει!
Βούτηξα στου ωκεανού τις αβύσσους, μήπως στον πάτο των θαλασσών με τις φωτιές της μας προσμένει.
Κοράλλια, και φύκια, και ψάρια ένα σωρό εκεί χάμου έχει. Μιαν άλλη ζωή εκεί θα βρεις, μάλλον ονειρεμένη και σίγουρα καθόλου κολασμένη.
Τράβηξα για τα βουνά, σίγουρος για την επιλογή μου. Στις κορφές τους θα σε βρω κόλαση, έτσι συλλογιζόμουν! Γι αυτό βροντάτε τόσο συχνά!
Μα σαν στην κορυφή πάτησα, η πνοή των Θεών με αγκάλιασε. Κόλαση δω χάμω δεν χωρεί. Μες το βασίλειο των ουρανών, δεν έχει που να κρυφτεί.
Κολασμένους γύρω μου, συνάντησα ένα σωρό!
Και κάθε που τους συναντώ, βλέπω την κόλαση που σέρνουν μέσα στο μικρό τους το μυαλό. Πουθενά αλλού δεν θα τη βρεις, μην τσάμπα ματαιοπονείς! Μόνο μέσα στου ανθρώπου τη φοβισμένη την καρδιά, κάνει η κόλαση τη δικιά της τη φωλιά.
Δημοσίευση σχολίου