ΕΠΙΣΤΟΛΗ (Έκκληση) Ελένης Τσιρογιάννη - Πράντζου

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 

(Έκκληση)

Ελένης Τσιρογιάννη - Πράντζου

Αγαπημένε μου συνάνθρωπε 

η αφύπνιση

για το συνάνθρωπο σου έφτασε.

Τα νερόβραστα λόγια δεν χωρούν, 

ούτε οι κραιπάλες,

μα ούτε οι κούφιες πράξεις.

Η πάλη είναι σκληρή και ακατάπαυστη,

η κρίση έφερε τη φτώχεια,

μα δεν έφταναν όλα αυτά 

ήρθε και η πανδημία.

Ποιος περίμενε ότι θα έρθει 

και ο φονικός τυφώνας να μας αποτελειώσει;

Η φαρμακερή νύχτα της Παρασκευής

έφερε την καταστροφή.

Κυριολεκτικά ΒΙΒΛΙΚΗ καταστροφή.

Η λάσπη κατέστρεψε τις περιουσίες μας,

που δεν επλήγησαν μόνο τα σπίτια μας

μα κι όλη η σοδειά μας.

Η διαδρομή της ζωής μας τελματώθηκε

κάτω από τη λάσπη.

Θαμμένο το όνειρο προσπαθεί να ξαναζωντανέψει.

Η φονική νύχτα έφερε αμέτρητες πληγές.

Όμως, ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκει φως 

ανάμεσα στα σκοτάδια του 

και να γίνεται δέσμη για όλους.

Ενωμένοι θα γειάνουμε τις πληγές μας.

Η ύπαρξη σας οφείλει να στηρίζει τους πληγέντες με αλληλεγγύη και προσφορά.

Ήρθε ο καιρός για εμβάθυνση!!

Μην υποτιμάτε την καταστροφή,

μην καταρρακώνεται τον πόνο.

Ανάμεσα στον πόνο και στο δάκρυ

δώστε ένα χέρι βοηθείας κι αν δεν μπορείτε, χαρίστε του ένα χαμόγελο, ένα καλό λόγο.

Όλα μετρούν.

Ο κόσμος για να σκεπάσει τη γύμνια του 

χρειάζεται τα ρούχα της ψυχής σας.

Και όχι μόνο τα ρούχα της ντουλάπας σας.

Γίνε κι εσύ αρωγός της καλοσύνης. 

ΜΠΟΡΕΙΣ!!

Μην αγαπάτε τη μιζέρια της ψυχής σας,

διότι αυτή μας έφτασε στον πάτο του ποτηριού.

Οι καιροί έφτασαν για να μας κάνουν

να σκεφτούμε ότι ο κόσμος χρειάζεται

μόνο ΑΓΑΠΗ για να συνεχίσει.

Αγαπημένε μου άνθρωπε, 

αλυσοδεμένε μου άνθρωπε,

βρες την δικαιοσύνη του εαυτού σου, 

το μικρό θαύμα είσαι εσύ, 

εσύ και ο αρωγός του φωτός.

Όταν θα ενώσουμε τις ψυχές μας και τα χέρια μας, τότε θα έρθει και η βοήθεια του Θεού 

να μας προστατέψει.

Όμως ημίμετρα δεν χωρούν 

στη δεδομένη κατάσταση.

Ούτε μίζεροι συμβιβασμοί και μίσος.

Ο αγώνας συνεχίζεται με υπομονή και πίστη, 

ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Άλλωστε η βάρκα της ελπίδας ταξιδεύει 

στο Θεσσαλικό κάμπο χωρίς κουπιά,

μα επιπλέει ακόμα πάνω από τα λασπόνερα, 

ώσπου να βρει ξερά για να αναγεννηθεί.

Άνθρωποι της καρδιάς 

ανάψτε το καντήλι της ψυχής σας, 

της αφύπνισης, της καλοσύνης.

Δείξτε και στους άλλους, 

ότι τίποτα δεν χάνεται, 

όσο υπάρχουν άνθρωποι της προσφοράς.

ΤΑΠΕΙΝΑ 

ΕΛΕΝΗ ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗ ΠΡΑΝΤΖΟΥ.

Πληροφορίες inbox