Αιώνιοι Άνθρωποι...

Ποιητική Τριλογία (Β΄Βραβείο) 

I

Αιώνιοι Άνθρωποι

Μαρίας Α. Βουτσινά

Αυτοί που αξιώθηκαν να γνωρίσουν, να κατανοήσουν, να πονέσουν, να αγαπήσουν, Είναι αιώνιοι άνθρωποι.

Γνώρισαν τη μάσκα με τις δύο όψεις...

Η μία τους χάρισε μοιρολόγια, γκρέμισμα, απώλειες 

Και ξέστρωμα του τραπεζιού, την ώρα που θα γινόταν ο μυστικός δείπνος.

Η άλλη όψη τους χάρισε χαρές, τους χάρισε την προσδοκία...

Το ανέβασμα της σκάλας με χορευτικούς ρυθμούς καρδίας. 

Τους χάρισε την προσδοκία...

Να ανέβουν πρώτοι τα Ιμαλάια και να καρφώσουν τη σημαία.

"Χρόνια πάνω εκατό γι' αυτή την πάλη!"

Να κατανοήσουν πως, μετά το γέλιο, έρχεται το σφίξιμο των χειλιών.

Μετά την αστροφεγγιά, έρχεται η συνωμοσία, η σκοτεινιά.

Και πρέπει να βρεις το μονοπάτι του γυρισμού με την αφή των χεριών...

"Άλλα εκατό χρόνια γι' αυτή την πάλη!"

Πόνεσαν, όταν είδαν τον βράχο να ξεφτιλίζεται πέφτοντας από το βουνό.

Σε αυτόν είχαν στηρίξει τις κουρασμένες τους πλάτες μετά τον αγώνα.

"Άλλα εκατό χρόνια γι' αυτή την πάλη!"

Αγάπησαν το φύλλο, το κρυμμένο στο βάθος του ωκεανού

Και ζαρώνοντας το στη χούφτα τους...

Το έκαναν ποτήρι για να ξεδιψάσουν από το ρέμπελο ρυάκι.

Αγάπησαν τον Σαμαρείτη!

Αλλά τον περίμεναν ώρες πονώντας, για να τους δέσει την πληγή...

Αγάπησαν τα Εντελβάις!

Που, για να φτάσουν, μάτωσαν τα γόνατα και τα χέρια...

"Άλλα εκατό χρόνια γι' αυτή την πάλη!"

Είναι Αιώνιοι οι Άνθρωποι αυτοί

Και παλεύουν... και το μέτρο της παλαίστρας... όλο αυξάνεται... όλο αυξάνεται....

(Ψευδώνυμο Μαργαρίτα)