Ένα μικρό Χωριό της ορεινής περιοχής Αγράφων από φτωχή αγροτική οικογένεια .
Εκεί τελείωσαν το Δημοτικό Σχολείο και εν συνεχεία το Λύκειο της ομώνυμης περιοχής Καρπενησίου.
Τα πρώτα παιδικά τους χρόνια έζησαν και μεγάλωσαν στο Χωριό με τα ίδια παιδικά & μουσικά βιώματα.
Απ’ τη οικογένειά τους δεν υπήρξε κανένας μουσικός .
Οι μοναδικές μουσικές πηγές, που αφύπνισαν μέσα τους την αγάπη για τη μουσική τέχνη, ήταν τα μουσικά ακούσματα απ ’τα παλιά γλέντια και πανηγύρια του Χωριού.
Οι Παναγιώτης Λιάσκος & Γιάννης Λιάσκος είναι αυτοδίδακτοι.
Ο Παναγιώτης Λιάσκος αφηγείται: - θυμάμαι, λέει … από μικρό παιδί πήγαινα κοντά στους γάμους και στα πανηγύρια και έβαζα αυτί να αφουγκραστώ τον απόηχο του βιολιού και του κλαρίνου! Παρατηρούσα τα όργανα και τους οργανοπαίχτες και άκουγα με ιερή κατάνυξη τις γλυκές μελωδίες του βιολιού, που σαν γλυκό νανούρισμα καταγράφονταν στη μνήμη μου...
Έτσι, ο Παναγιώτης (ο μεγαλύτερος), παρακινούμενος από ζήλο και μεράκι, ξεκινά πρώτος με ένα πρόχειρο αυτοσχέδιο βιολί που κατασκεύασε μόνος του, σε ηλικία μόλις 12 χρονών με λίγα ξύλα πλάτανου και 2 κομμάτια χαρτόνι.
Πάνω σ’ αυτό το υποτυπώδες όργανο άρχισε σκαλίζοντας τις χορδές να αρθρώνει τις πρώτες νότες και να συνταιριάζει νότα - νότα και συλλαβή - συλλαβή τις πρώτες μελωδίες και τραγούδια και να κάνει δειλά – δειλά τα πρώτα παρθενικά βήματα στη μουσική.
Η επαφή του μικρότερου αδερφού του, Γιάννη, με τη μουσική ξεκινά λίγο πιο αργά, όταν βρέθηκε στα χέρια του «σαν δώρο» μια μικρή κιθάρα .
Μ’ αυτή την κιθάρα γρατσουνίζοντας και προσπαθώντας να συνοδεύσει δειλά τους πρωτόβγαλτους ήχους του βιολιού, αρχίζει και αυτός να κάνει τα πρώτα βήματα κρατώντας ρυθμό και σιγοτραγουδώντας τις πρώτες μελωδίες και τραγούδια. Ετσι συνοδεύοντας και συμπληρώνοντας τον Παναγιώτη στο βιολί, σιγά - σιγά δέθηκε - ταίριαξε και έγινε γρήγορα ο στενός και σταθερός συνεργάτη του στην μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία.
Κάπως έτσι σιγά - σιγά στα δυο αδέρφια μπολιάστηκε στο αίμα τους η μουσική και έγινε ο ήχος της φωνής ένα με τον ήχο του βιολιού !
Χωρίς καμιά βοήθεια από δασκάλους και ωδεία με μοναδικά τους όπλα την αγάπη για το τραγούδι, με δάσκαλο τα αυτιά , σύμμαχο το ταλέντο και οδηγό το ένστικτο και τη ψυχή, με ισχυρή θέληση, πολύχρονη προσπάθεια και ακολουθώντας τα παραδοσιακά τοπικά ακούσματα, όπως αυτά καταγράφηκαν στη μνήμη τους, κατάφεραν γρήγορα να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα, και να αναδειχθούν σε σπουδαίους καλλιτέχνες της παραδοσιακής μουσικής .
Γρήγορα οι ανάγκες της ζωής τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το Χωριό και να έρθουν στην Αθήνα για αναζήτηση καλύτερης τύχης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας .
Εδώ πάλεψαν , εργάσθηκαν, δημιούργησαν !!
Ο Παναγιώτης, σαν δημόσιος υπάλληλος καθώς και ζωγράφοςμ ενώ ο Γιάννης σαν ελεύθερος επαγγελματίας και επιχειρηματίας.
Σήμερα είναι και οι δυο παντρεμένοι με παιδιά , παλεύοντας με ήθος και αξιοπρέπεια στον αγώνα της καθημερινής ζωής .
Παράλληλα με την επαγγελματική τους δραστηριότητα σε άλλους τομείς δεν έπαψαν ποτέ να ασχολούνται με το τραγούδι...
Εδώ και αρκετά χρόνια έχουν μπει στο επάγγελμα της μουσικής συμμετέχοντας ενεργά σε γάμους, σε πανηγύρια, σε χορούς συλλόγων, ανταμώματα, συνεστιάσεις, πατριωτικά γλέντια, και άλλες πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Άλλοτε σαν δίδυμο ντουέτο κι άλλοτε σε συνεργασία με άλλους μουσικούς, όπου τους καλεί η περίσταση, πάντα πρόθυμοι με διάθεση και μεράκι χαρίζουν κέφι και διασκέδαση σε κάθε μικρή και μεγάλη χαρά !
Η έντονη παρουσία και προσφορά τους στα κοινά και η δραστηριότητα στους τοπικούς συλλόγους είναι γνωστή!
Έχουν εκπροσωπήσει, κατά καιρούς, μεγάλες μουσικο-χορευτικές εκδηλώσεις συμμετέχοντας και βοηθώντας στην διοργάνωση, αναβίωση & προβολή εθίμων και παραδόσεων του τόπου.
Τελευταία έχουν ασχοληθεί με την συλλογή και καταγραφή της παραδοσιακής μουσικής καθώς και την διάσωση και ανάδειξη ξεχασμένων παλιών τραγουδιών.
Με την πάροδο του χρόνου έχουν εξελιχθεί σε ένα δυνατό δίδυμο ντουέτο !
Αυθεντικοί στο είδος και στην ερμηνεία των τραγουδιών με ξεχωριστό ύφος και γνήσιο παραδοσιακό δημοτικό χρώμα. Υπηρέτησαν, υπηρετούν και προσεγγίζουν με αγάπη και σεβασμό τη μουσική παράδοση αποφεύγοντας ξενόφερτα στοιχεία και νεωτερισμούς αφήνοντας όπου παίζουν, το δικό τους στίγμα και την προσωπική τους ταυτότητα.
https://akouzeme.blogspot.com/2020/11/blog-post_25.html
Όταν το γλυκό βιολί του Παναγιώτη ανταμώνει την ξεχωριστή γνήσια μελωδική δημοτική φωνή του Γιάννη (είπε κάποιος.. ) υπάρχει ένα τέλειο πάντρεμα ήχου, που σε ταξιδεύει σε ήχους αλλοτινούς … μουσικές ξεχωριστές, που σε πάνε μακριά… εκεί ψηλά στα βουνά των Αγράφων...
Αν και παίζουν και άλλα είδη μουσικής της Νησιώτικης και Ηπειρωτικής Ελλάδος, δεν εγκατέλειψαν ποτέ την παραδοσιακή μουσική του τόπου τους.
Τα τραγούδια των Αγράφων και της Αργιθέας.
Με αυτά μεγάλωσαν και απ’ αυτά έχουν τα πρώτα μουσικά βιώματα.
Αν και την ακοή τους σήμερα προκαλούν ξενόφερτοι ήχοι και μελωδίες, η δικιά τους ζωή μπολιάστηκε με την ομορφιά των τραγουδιών αυτών.
Σήμερα συνεχίζουν να ζουν και να εργάζονται στην Αθήνα.
Η μουσική, αν και δεν είναι το καθ’αυτό βιοποριστικό τους επάγγελμα, είναι ο μοναδικός φίλος και το μεράκι.
Ανάγκη και έκφραση ζωής!
Μέσα απ τη μουσική παίρνουν και δίνουν χαρά !
Έχουν βιώσει μέσα απ’ τη μουσική όμορφες στιγμές!
Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα, λένε… να ανεβαίνεις στο πάλκο και νιώθεις πως με τα δάχτυλά σου και τη φωνή σου διεγείρεις ανθρώπινα συναισθήματα και χαρίζεις σε ανθρώπους στιγμές ευτυχίας και χαράς.
Γεμάτοι όνειρα και φιλοδοξίες για μουσική δημιουργία και κοινωνική καταξίωση νοιώθουν ότι έχουν να δώσουν πολλά ακόμη στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής , σε ένα είδος που δοκιμάζεται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου